Mensen, ik heb een tijdje niet geblogd, maar ik hoef denk ik ook niemand te vertellen in welke penarie Joran van der Sloot zich nu weer gewerkt heeft. Hij zit vast in de Miquel Castro Castro gevangenis in Peru en heeft daarnaast nu het lef een verzoek in te dienen om zijn proces in vrijheid te mogen afwachten! Die kerel hoort vast voor de rest van zijn leven en geen enkele kans meer te krijgen te vluchten of onder te duiken. Want we kennen Joran allemaal goed genoeg om te weten dat hij elke mogelijkheid zal aangrijpen Peru uit te komen en naar een land te gaan dat geen uitleveringsverdrag heeft met Peru. Elke gevangenis beter dan daar zal ie denken.
Medelijden heb ik met de moeder en broers van Joran. Wat hij die mensen heeft aangedaan is met geen pen te beschrijven, en dan wens ik natuurlijk niet voorbij te gaan aan de pijn die hij de nabestaanden van Natalee Holloway en Stephanie Flores heeft aangedaan. En dan die afpersing van Beth Holloway... Ik wil best geloven dat de moeder van Joran zegt dat hij ziek is in zijn hoofd. Dat kan toch ook bijna niet anders? Vreemd echter dat zij nog wel altijd gelooft in de onschuld van haar kereltje in de zaak Holloway. Oogklepjes noem ik dat, want alleen alle tegenstrijdige verklaringen zouden bij mij de nekharen al overeind doen staan. Als ik deze dame was had ik mijn handen er allang afgetrokken, maar gelukkig heeft ze ook aangegeven dat te doen nu deze nieuwe kwestie met Stephanie is gekomen.
Ik volg het op de voet en wens iedereen die erbij betrokken is alle sterkte toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten